αποτυπώματα
ποτέ δεν ελευθερώνεσαι από τους ανθρώπους που άγγιξαν έστω και λίγο την ψυχή σου… αφήνουν το αποτύπωμά τους ανεξίτηλο…
ποτέ δεν ελευθερώνεσαι από τους ανθρώπους που άγγιξαν έστω και λίγο την ψυχή σου… αφήνουν το αποτύπωμά τους ανεξίτηλο…
“… Κάπου έχω φυλαγμένο θαρρώ στο τελευταίο συρταράκι ένα μικρό περιθώριο. Θα το πάω αύριο στο ζωγράφο να το μεγεθύνει… “
Πως δεν μ’ αγάπησες το ξέρω,
μα δεν σου το ‘δειξα γιατί
ήταν η θάλασσα ζεστή
κι εγώ καράβι από χαρτί
να λιώνω στον υγρό σου πόθο,
πως δεν μ’ αγάπησες το νιώθω. [συνέχεια..]
είμαι τα μάτια εκείνα που σε βλέπουν όπως ίσως δεν είσαι, αλλά όπως σίγουρα μπορείς να γίνεις… αν το πιστέψεις και το θελήσεις…
“… έχω κι εγώ ένα σωρό απωθημένους ουρανούς μα δε σκοτώνω άστρα… “ Κική Δημουλά
στην αγάπη μπαίνω σαν Πανσέληνος… από παντού! (Οδυσσέας Ελύτης)
”απόψε η νύχτα είναι γλυκιά σαν φάρμακο, σαν χάδι και σέρνει ο αέρας ως εδώ μια μυρωδιά από στάχτη Ποιος καίγεται απόψε και μύρισε η πόλη αγάπη;” Γιάννης Αγγελάκας
Όσοι με τον Χάρο γίναν φίλοι
με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη
στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι
πάντα γελαστοί και πάντα γελασμένοι