εμπρός λοιπόν, πέρνα και συ, όπου περάσαν κι άλλοι:
στον παγωμένο θάλαμο της ασφυξίας
να ζήσεις χρόνια ψάχνοντας μια χαραμάδα αέρα…
και να μας λες αργότερα… πως ήσουνα για άλλα εσύ πλασμένος!
πάρ’το κλειδί και άνοιξε… σε πλάνεψαν: επίχρυση είναι η πόρτα!