Ο πολύτιμος χρόνος της Ωριμότητας
Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ό,τι έχω ζήσει έως τώρα…
Εχω πολύ περισσότερο παρελθόν παρά μέλλον…
Αισθάνομαι όπως ένα παιδάκι που του έδωσαν ένα καλαθάκι κεράσια: τα πρώτα τα καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγα, άρχισε να τα γεύεται με βαθιά απόλαυση.
Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.
Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.
Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.
Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.
Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα.
Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο…
μετά βίας για την επικεφαλίδα.
Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες.
Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται…
Μου μένουν λίγα κεράσια στο καλάθι…
Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.
Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.
Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.
Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.
Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
Που δε λησμονούν την θνητότητά τους.
Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει στη ζωή.
Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων…
Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.
Σκοπεύω να μην πάει χαμένο κανένα από τα κεράσια που μου απομένουν…
Είμαι σίγουρος ότι αυτά θα είναι πιο νόστιμα από όσα έχω ήδη φάει.
Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.
Εύχομαι και ο δικός σου σκοπός να είναι ο ίδιος γιατί το τέλος θα έρθει έτσι κι αλλιώς…
~ Mário Pinto de Andrade*
(ελεύθερη μετάφραση – βλ παρακάτω σημειώσεις σχετικά με το συγγραφέα)
The Valuable Time of Maturity
“I counted my years and discovered that I have fewer years left to live compared to the time I have lived until now.
I have more past than future.
I feel like a boy who won a package of treats.
The first he eats with pleasure, but when he realizes that there are a few left, he then starts to contemplate upon them.
I no longer have time for endless meetings that achieve nothing as statuses, rules, procedures and regulations are discussed.
Neither do I have time to give encouragement to absurd people who, despite their age, have not grown up.
I don’t have time to deal with mediocrity.
I don’t want to be in meetings where egos parade.
I won’t tolerate manipulators and opportunists.
I am bothered by envious people, seeking to discredit the able ones, to usurp their places, talents and accomplishments.
I hate to witness the ill effects, generated by the struggle for a better job, among ambitious people.
I detest people who do not argue about content but titles. My time is too precious to discuss titles.
I want the essence, my soul is in a hurry. Not many treats are left in the packet.
I want to live among human people, very human. People, who can laugh at their mistakes.
Who do not become full of themselves because of their triumphs.
Who do not consider themselves elite, before they have really become one.
Who do not run away from their responsibilities.
Who defend human dignity.
Who do not want anything else but to walk along with truth, righteousness, honesty and integrity.
The essential thing is what makes life worthwhile.
I want to surround myself with people who can touch the hearts of others.
People who despite the hard knockouts of life, grew up with a soft touch in their soul.
Yes, I am in a hurry. So that I can live with the intensity, which only maturity can give me.
I intend not to waste any of the treats I have left. I am sure they will be more exquisite compared to the ones I have eaten so far.
My goal is to reach the end satisfied and at peace with my loved ones and my conscience.
I hope yours is the same, because the end will come anyway…”
~ Mário Pinto de Andrade*
(unofficial translation – see notes about the author)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ :
Η πατρότητα του συγκεκριμένου κειμένου έχει εγείρει πλήθος διαφωνιών και συζητήσεων ενώ παράλληλα κυκλοφορεί μεγάλος αριθμός μεταφράσεων αλλά και εκδοχών. Κάποιοι αναφέρουν ότι ανήκει στον διάσημο βραζιλιάνο ποιητή, νοβελίστα, ιστορικό, μουσικολόγο, Mario de Andrade (1893-1945). Σε πολλές άλλες περιπτώσεις αποδίδεται στον Mario Pinto de Andrade (1928-1990) ποιητή και πολιτικό από την Ανγκόλα. Επίσης αποδίδεται και στους: Ricardo Gondim & Rubens Alba
Στο internet ό,τι γράφεται αναπαράγεται με ρυθμούς ταχύτατους και χωρίς κανέναν έλεγχο. Προσπαθώντας να βρω το πρωτότυπο κείμενο έπεσα σε ένα λαβύρινθο αναφορών και τελικά ασφαλές συμπέρασμα δεν έβγαλα, αλλά μάλλον οδηγούμαι προς την εκδοχή του Mário Pinto de Andrade ως συγγραφέα του παρόντος. Αν και επιδιώκω πάντα να αναφέρω την πηγή και να αποδίδω τα εύσημα όπου τους πρέπει, εδώ εγκαταλείπω την προσπάθεια καθώς χάνω την ουσία. Η οποία για μένα είναι η αξία και οι έννοιες του ίδιου του κειμένου και όχι η δημοσιογραφική ή λογοτεχνική έρευνα. Για όποιον επιθυμεί να συνεχίσει την έρευνα παραθέτω τον πρωτότυπο τίτλο “O valioso tempo dos maturas” ή κατά άλλους “O tempo que Foge” καθώς και μια εκδοχή του πρωτότυπου κειμένου.
NOTES:
There is a long discussion regarding the authorship of this text and there are various versions and translations. Some posts refer to Mario de Andrade (1893-1945) as the writer, and others to Mario Pinto de Andrade (1928-1990). There are also many references to Ricardo Gondim & Rubens Alba.
On the internet, everything is reproduced fast and without double checking the source or the thuth of what is written. While I always try to attribute correctly and do my part of small research, in this case I could not get to some safe conclusion, though I tend to believe that Mário Pinto de Andrade is the author of this poem/text. I do not want to lose the essence here. Which is not the authorship and the research but the meanings and the text itself. So, if someone wants to dig deeper and find a better answer the original title seems to be “O valioso tempo dos maduros” or “O tempo que Foge” and the original poem is here:
O valioso tempo dos maduros
Contei meus anos e descobri que terei menos tempo para viver daqui para a frente do que já vivi até agora.
Tenho muito mais passado do que futuro.
Sinto-me como aquele menino que recebeu uma bacia de cerejas.
As primeiras, ele chupou displicente, mas percebendo que faltam poucas, rói o caroço.
Já não tenho tempo para lidar com mediocridades.
Não quero estar em reuniões onde desfilam egos inflamados.
Inquieto-me com invejosos tentando destruir quem eles admiram, cobiçando seus lugares, talentos e sorte.
Já não tenho tempo para conversas intermináveis, para discutir assuntos inúteis sobre vidas alheias que nem fazem parte da minha.
Já não tenho tempo para administrar melindres de pessoas, que apesar da idade cronológica, são imaturos.
Detesto fazer acareação de desafectos que brigaram pelo majestoso cargo de secretário geral do coral.
‘As pessoas não debatem conteúdos, apenas os rótulos’.
Meu tempo tornou-se escasso para debater rótulos, quero a essência, minha alma tem pressa…
Sem muitas cerejas na bacia, quero viver ao lado de gente humana, muito humana; que sabe rir de seus tropeços, não se encanta com triunfos, não se considera eleita antes da hora, não foge de sua mortalidade,
Caminhar perto de coisas e pessoas de verdade,
O essencial faz a vida valer a pena.
E para mim, basta o essencial!
Mário Pinto de Andrade
Αναφορές / Πηγές (στα πορτογαλικά):
http://educa-tube.blogspot.gr/2011/07/o-valioso-tempo-dos-maduros-ou-o-tempo.html
http://angola-luanda-pitigrili.com/who%E2%80%99s-who/m/mario-pinto-de-andrade
http://www.recantodasletras.com.br/cronicas/3182732