Ξημέρωσε κι ετούτο το χθες, Ελένη. Μα το παντζούρι χάσκει ακόμα αστερέωτο.
Μόνο το μπουμπούκι της τριανταφυλλιάς έσκασε λίγο μύτη. Φάνηκε το κοκκινάδι στην κορφή του.
Να δες, κοίτα μια στάλα έξω από τη χαραμάδα.
Να πάρει λίγο χρώμα το βλέμμα σου.
Για να μην είμαι αυτό που φοβάμαι αλλά εκείνο που εύχομαι Ελένη Ξένου Την Ελένη Ξένου τη γνώρισα μέσα από τα διηγήματα και τα άρθρα της στο doc.tv γύρω στο 2011. Εκείνοι τότε, την είχαν γνωρίσει ως δημοσιογράφο και διευθύντρια του περιοδικού “Υστερόγραφο” στην Κύπρο. Γράφει με ευαισθησία για πράγματα καθημερινά, για όνειρα απλά και προσωπικά, μικρά ή μεγάλα. Νικάει τους δαίμονές της και προχωράει. Σήμερα έχει το δικό της website, έχει εκδόσει ήδη ένα βιβλίο με τίτλο “ΥΓ. Γεννήθηκα έναν Απρίλη” και αρθρογραφεί πλέον για την Καθημερινή στην Κύπρο. Επιφυλάσσομαι για περισσότερα ‘αποσπάσματα’ από τα κείμενά της, στο μέλλον. Ελένη, σ’ ευχαριστώ για […]
Πιο δυνατή η ψυχή από την ανάγκη, και δε συχωρνάει! ~Νίκος Καζαντζάκης
Οι άνθρωποι το πιο συχνά δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους… (Αργύρης Χιόνης – Χέρια)
Αυτός ο κόσμος τσακίζει τους ανθρώπους και στο μέρος που τσακίζονται εμφανίζεται ένα ράγισμα. ~ E. Χέμινγουεϊ
όλα τα “ποτέ” και όλα τα “πάντα” αυτά που καυχηθήκαμε κι εκείνα που πιστέψαμε όλα τα πληρώνουμε ~Maya Lavda
Το παν είναι η ρότα σου
κόντρα στην κοινωνία ετούτη.
~ Οδυσσέας Ελύτης
Μου αρέσουν οι άνθρωποι που γελάνε δυνατά, που μιλάνε δυνατά, που αγαπάνε δυνατά, που κλαίνε λες και έσπασε κύμα, που φωνάζουν μέσα στους δρόμους, στις απειλές και στη ανοχή. Mου αρέσουν οι άνθρωποι με τα φωτεινά χαμόγελα και με τους σπασμένους φόβους. Οι άγριοι, οι αδέσποτοι, οι αδάμαστοι, οι πληγωμένοι, οι τρελαμένοι, οι χαοτικοί, οι σιωπηλοί, οι χρωματιστοί, αυτοί που αναζητούν τον ένα Νόμο. Mου αρέσουν οι άνθρωποι που ξέρουν να χάνονται μέσα σ’ ένα βλέμμα, σ’ ένα βιβλίο, σ’ ένα σώμα, σε μια ελπίδα, μέσα στο απόλυτο, μέσα στο μοιραίο. Mου αρέσουν οι άνθρωποι που ξέρουν να σέβονται όταν […]