Είμαι άτυχη; Δε νομίζω…
είμαι χαρούμενη, ήρεμη, μάνα, σύζυγος, φίλη, κόρη και αδερφή. Και σύντομα θα γίνω και θεία! Αμα έχεις τόσους ρόλους, πώς να απέχεις από τη ζωή σου;
Αντίσταση
Το ακατόρθωτο επιχειρεί η ψυχή σ’ αυτή τη ζωή της πολυκατοικίας. Τη μέρα αντιστέκεται στο ασανσέρ, το βράδυ στις τηλεοράσεις. Και τα μεσάνυχτα -που εξαντλείται ο θάνατος- πληγώνει τα φτερά της στο φωταγωγό για λίγο παιδικό φεγγάρι. Χρίστος Λάσκαρης illustration: wocado – words can do
Εμεινε η ψυχή μου εδώ
κι έμεινε η ψυχή μου εδώ άθελος βατσιμάνης στα σκουριασμένα ρέλια σου γέρνοντας θλιβερά αμφίθυμη και σιωπηλή, άγκυρα αρχαίας πλάνης χαράμι για φουντάρισμα σε βάθη λασπερά Art & Lyrics: Woman On Ship Rails by maya lavda / You can buy this Art @ redbubble.com
Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται…
picture quote by wocado Ο πολύτιμος χρόνος της Ωριμότητας Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ό,τι έχω ζήσει έως τώρα… Εχω πολύ περισσότερο παρελθόν παρά μέλλον… Αισθάνομαι όπως ένα παιδάκι που του έδωσαν ένα καλαθάκι κεράσια: τα πρώτα τα καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγα, άρχισε να τα γεύεται με βαθιά απόλαυση. Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά. Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, […]
Δε ζει κανείς χωρίς να φεύγει…
Δεν ζει κανείς χωρίς να φεύγει και τ΄ αγάλματα ακόμη και αυτά τη νύχτα δραπετεύουν Επιμένω σ΄έναν άλλο κόσμο τον έχω τόσο ονειρευτεί, τόσο πολύ έχω σεργιανήσει μέσα του που πια είναι αδύνατο να μην υπάρχει. Δραπετεύσεις – Χρίστος Λάσκαρης illustration: wocado – words can do
Μια ολόκληρη στιγμή ευτυχίας!
Όμως να θυμηθώ την πίκρα, που δοκίμασα, Νάστιενκα;! Να σκοτεινιάσω, έστω και μια στιγμή, την ολόφωτη ευτυχία σου, να λυπήσω την ψυχή σου, βαρυγκομώντας, να την πικράνω με κρυφές τύψεις και να κάμω την καρδιά σου να πονάει σε στιγμές ευτυχισμένες, να μαράνω, έστω κι ένα απ’ αυτά τα τρυφερά λουλουδάκια, που έπλεξες στα μαύρα δαχτυλίδια των μαλλιών σου, όταν στάθηκες πλάι του στην εκκλησία. Ω! ποτέ! Ποτέ! Ας είναι πάντα αίθριος ο ουρανός σου, ας είναι φωτεινό κι ατάραχο το γλυκό σου χαμόγελο, ας είσαι ευλογημένη για κείνη τη στιγμή της αγαλλίασης και της ευτυχίας που χάρισες σε μια […]
Καθένας μόνος τελικά τραβάει το βάσανό του
Καθένας μόνος τελικά τραβάει το βάσανό του.
οι επτά εαυτοί
Οι Επτά Εαυτοί Χαλίλ Γκιμπράν Στην πιο ήσυχη ώρα της νύχτας, καθώς ήμουν ξαπλωμένος και μισοκοιμισμένος, οι εφτά εαυτοί μου κάθισαν μαζί και έτσι κουβέντιαζαν ψιθυριστά. Ο Πρώτος Εαυτός: Εδώ, σε αυτόν τον τρελό, κατοίκισα όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς να κάνω τίποτα παρά να ανανεώνω τον πόνο του την ημέρα και να ξαναδημιουργώ την θλίψη του τη νύχτα. Δεν μπορώ να αντέξω άλλο την μοίρα μου, και τώρα επαναστατώ. Ο Δεύτερος Εαυτός: Η δικιά σου μοίρα είναι καλύτερη από την δικιά μου, αδελφέ, γιατί μου δόθηκε να είμαι ο χαρούμενος εαυτός αυτού του τρελού. Γελώ το γέλιο του και […]