Δίπλα σου που μεγάλωσα πόσες φορές καμάρωσα το φως που `χε η καρδιά σου. Την περηφάνια της ματιάς, τη μυρωδιά της αγκαλιάς, την τρυφερότητά σου. Ποιος περνάει έξω στο δρόμο μ’ ένα σύννεφο στον ώμο. Ποιος κρατάει εκεί στα αστέρια την Πανσέληνο στα χέρια… Κι αν στη ζωή τα πάντα ρει ακούω το βήμα σου βαρύ στης μνήμης μου τ’ αλώνι… Αφιερωμένο στον πατέρα μου που έφυγε νωρίς -26 χρόνια πριν, 1η Απριλίου του 1995. Σαν πρωταπριλιάτικο ψέμα. Απάνθισμα στίχων από το εξαιρετικό ποίημα του Φίλιππου Γράψα “Αη Γιώργης” που μελοποίησε ο Λουδοβίκος των Ανωγείων και ερμήνευσε συγκλονιστικά η Μαριώ.