η νύχτα μου…
Η νύχτα μου είναι σαν μια μεγάλη καρδιά που πάλλεται…
Τρεις και μισή το πρωί.
Η νύχτα μου δεν έχει φεγγάρι. Η νύχτα μου έχει μεγάλα μάτια που κοιτάζουν ένα γκρίζο φως που μπαίνει από τα παράθυρα.
Author: μικρό σύμπαν
εξημέρωσέ με…
Τι σημαίνει «εξημερώνω»; ρώτησε ο μικρός πρίγκηπας. – Είναι κάτι ξεχασμένο για τα καλά, τώρα πια, είπε η αλεπού. Αυτό σημαίνει «δημιουργώ δεσμούς». – Δημιουργώ δεσμούς; – Ναι, βέβαια, είπε η αλεπού. Για μένα ακόμα δεν είσαι παρά ένα αγόρι ολόιδιο με τα αλλά εκατό χιλιάδες αγοράκια. Και δε σε χρειάζομαι. Και ούτε εσύ με χρειάζεσαι. Για σένα δεν είμαι παρά μόνο μια αλεπού ίδια με άλλες εκατό χιλιάδες άλλες αλεπούδες. Αν όμως μ’ εξημερώσεις, θα χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο. Θα είσαι για μένα ο μοναδικός στον κόσμο. Θα είμαι για σένα μοναδική στον κόσμο. – Σε παρακαλώ, εξημέρωσέ […]
τέλειωσε το παραμύθι
μια φορά κι έναν καιρό… δεν έζησαν αυτοί καλά… κι έτσι τέλειωσε το παραμύθι… ……………………………………….. photo: Leaving by OkTaYBiNGoL
κρυμμένα
αν προστατεύεις τα φαράγγια από τις ανεμοθύελλες δεν θα μπορέσεις ποτέ να δεις την ομορφιά που κρύβεται στα λαξεμένα βράχια τους… illustration/design by wocado
πόσα αντίο χωράνε σε μια μέρα;
πόσα αντίο χωράνε σε μια μέρα ??? μικρό πρόσφατο παρελθόν μου, αντίο… σ’ ευχαριστώ που υπήρξες! τόσο μικρό μα τόσο συναρπαστικό, τόσο συγκλονιστικό, τόσο αφυπνιστικό… σου εύχομαι να μη χάσεις ποτέ το χαμόγελό σου… και να μην προδώσεις ποτέ τον εαυτό σου… μικρό μακρινό παρελθόν μου, αντίο… σ’ ευχαριστώ που δεν έσβησες! μεγάλο πρόσφατο παρελθόν μου, αντίο… ήταν μεγάλο, ενδιαφέρον κι αγαπημένο το ταξίδι. το μέλλον θα δείξει αν θα φυλάξουμε σε κουτάκι πολύτιμο τα κοχύλια που συλλέξαμε… φωτογραφία : the divorce by monstermagnet – πηγή devianart
τυφλόμυγα
μερικές φορές… ανακλύπτεις ότι τα “αντίο” από καιρό σου γνέφαν… κι εσύ αρνιόσουν να ανοίξεις τα μάτια… σήμερα όμως τυφλώθηκα από τη λάμψη ενός τέτοιου αντίο… άλλο δεν γίνεται να αρνούμαι αυτό που βλέπω… και την τυφλόμυγα να παίζω μικρό πρόσφατο παρελθόν μου… αντίο! σ’ ευχαριστώ που υπήρξες… σου εύχομαι ποτέ μη χάσεις το χαμόγελό σου…
φραπέ
όταν τρελλαίνεσαι να πίνεις τον φραπέ σου με ζάχαρη και ξαφνικά σου λένε “με τον φραπέ, ζάχαρη τέλος”, τι κάνεις? α. ξεχνάς πόσο σ’αρέσει ο συγκεκριμένος συνδυασμός και προσπαθείς να μάθεις να πίνεις φραπέ σκέτο β. πίνεις φραπέ σκέτο ελπίζοντας ότι θα βρίσκεις την ευκαιρία πού και πού, να ρίχνεις στα κρυφά καμιά ζαχαρίτσα για να γλυκαθείς γ. ξεχνάς τον φραπέ και το ξαναγυρνάς στον φίλτρου που δε σε τρελλαίνει μεν, αλλά πίνεται είτε με, είτε χωρίς δ. δοκιμάζεις άλλα ροφήματα μέχρι να βρεις αυτό που θα σου κάνει “κλικ” και θα σε κάνει να ξεχάσεις τον φραπέ, οριστικά ε. […]
χύτρα
Υπάρχει μέσα μου μια χύτρα που βράζει… Κι εγώ έχω κλείσει σφιχτά το καπάκι, και δεν το ανοίγω! ένα γύρω, όλα ήρεμα. κανείς δε βλέπει τίποτα… ούτε εσύ. ούτε κι εγώ δε νιώθω… καμιά φορά, ατμός ξεφεύγει απ΄τη βαλβίδα.. υγροποιείται και βλέπεις μικρές σταγονίτσες νερού να κυλάνε – σα δάκρυα να το πω; – στα τοιχώματα, στο πλάι… μόνο, βάστα εαυτέ μου, μην ξεχαστώ! κι ανοίξω το καπάκι…