Αποσπάσματα λογοτεχνίας και ποίησης
Προσέχετε τα σπουργιτάκια τ’ απρίλη.
Μη νομίζετε πως είναι σαν τ΄άλλα
που παίζουν με τις ρόδες του αυτοκινήτου
και φεύγουν μισή στιγμούλα πριν τα πατήσουν.
Αυτά μένουν και σκοτώνονται..
~Κώστας Μόντης
>>>www.mikrosympan.com<<<
Χαράξου κάπου με οποιονδήποτε τρόπο και μετά πάλι σβήσου
με γενναιοδωρία…
~Οδυσσέας Ελύτης
Η λογική άντε να σε οδηγήσει στα σίγουρα,
αλλά δε θα σε φτάσει ποτέ στα ανώτερα.
Τα ύψη είναι μόνο της καρδιάς.
~ Σοφία Θωμοπούλου
Μου αρέσουν οι άνθρωποι που γελάνε δυνατά, που μιλάνε δυνατά, που αγαπάνε δυνατά, που κλαίνε λες και έσπασε κύμα, που φωνάζουν μέσα στους δρόμους, στις απειλές και στη ανοχή. Mου αρέσουν οι άνθρωποι με τα φωτεινά χαμόγελα και με τους σπασμένους φόβους. Οι άγριοι, οι αδέσποτοι, οι αδάμαστοι, οι πληγωμένοι, οι τρελαμένοι, οι χαοτικοί, οι σιωπηλοί, οι χρωματιστοί, αυτοί που αναζητούν τον ένα Νόμο. Mου αρέσουν οι άνθρωποι που ξέρουν να χάνονται μέσα σ’ ένα βλέμμα, σ’ ένα βιβλίο, σ’ ένα σώμα, σε μια ελπίδα, μέσα στο απόλυτο, μέσα στο μοιραίο. Mου αρέσουν οι άνθρωποι που ξέρουν να σέβονται όταν […]
Μόνο αφήστε με μες στο όνειρο,
γιατί εκεί κανένας δεν πεθαίνει.
Τάσος Λειβαδίτης
Ν’ απομείνεις μόνος και ν’ αρχίζει να πλάθεις εσύ με μονάχα τη δύναμή σου, έναν κόσμο που να μην ντροπιάζει την καρδιά σου.
~Νίκος Καζαντζάκης
Πέντε χιλιοδιαβασμένα ποιήματα του Κ.Π. Καβάφη που βρίσκω πως είναι πιο επίκαιρα από ποτέ, εν όψει του αυριανού διλήμματος στο οποίο καλούμαστε να τοποθετηθούμε. Che fece …. il gran rifiuto Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Οχι να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τό ‘χει έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του. Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι, όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει εκείνο το όχι — το σωστό — εις όλην την ζωή του. (Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος […]
Αυτός ο κόσμος δε θ’ αλλάξει ποτέ… Τα όσα φαιδρά και τραγικά συνάμα διαδραματίζονται σ’ ετούτη δω την εποχή, δυστυχώς έχουν ξανασυμβεί τόσες φορές στην ιστορία με μικρές παραλλαγές και διαφορετικές ‘αμφιέσεις’… Αναπόφευκτα, μόνο μια φράση κ μια μελωδία μου φέρνουν στο νου… Μερικές φορές δεν ξέρω: να το παλέψω ή να εγκαταλείψω; Υπάρχουν τόσο όμορφα πράγματα να δεις, να ζήσεις, να μυρίσεις, να αγγίξεις, να αφουγκραστείς. Υπέροχες ψυχές να γνωρίσεις, μοναδικές πράξεις να θαυμάσεις… Και μετά, έρχονται όλα αυτά τα φαιδρά. Όλα αυτά τα δυσοίωνα, τα άσχημα, τα επαχθή και τα απεχθή… Κενές φράσεις, πομπώδεις λόγοι, ανίερες πράξεις, εθνικές […]
