Αφυπνίσου…

Αφυπνίσου…

Κι αν δε σε βρήκε ακόμη η πείνα, η δίψα, το κρύο, η ανεργία μη καθησυχάζεις τη συνείδηση σου στον αναπαυτικό καναπέ σου. Έξω από την πόρτα σου είναι και παραμονεύει η ανέχεια… Κι εκεί πιο πέρα, σχεδόν κοντά σου είναι όλοι εκείνοι που υποφέρουν από την ασυδοσία των πολιτικών των κερδοσκόπων, των απατεώνων, των ανθρωποφάγων που μυρίζονται το φόβο σου και θα σε κατασπαράξουν, όπως ξέσκισαν τις σάρκες όλων όσοι αφέθηκαν με αφέλεια στις ψεύτικες υποσχέσεις τους. Αφυπνίσου. ~Ελένη Ιωάννου πηγή: http://obsessionforpoetry.blogspot.gr σχεδίαση : @2014 wocado

Μην ακούς τι λένε, ο χρόνος μόνο χωρίζει…

Μην ακούς τι λένε, ο χρόνος μόνο χωρίζει…

Ανταμώσαμε φάγαμε, ήπιαμε, γελάσαμε φευγαλέα συναντήθηκαν τα  βλέμματα μας τόσες στιγμές αναδύονται μονάχα στις παύσεις σε όλα αυτά που δεν είπαμε μην ακούς τι λένε ο χρόνος μόνο χωρίζει ΠΗΓΗ: χαρτοπόλεμος artwork: wocado || words can do

Ερωτευτείτε…

Ερωτευτείτε…

Ερωτευτείτε αυτόν που έγραψε: «Το αληθές απόβαρον ενός ανθρώπου ισούται με τις αγάπες, τον οίκτο και την αηδία που ένιωσε στη ζωή. Δύο μεγάλες αδικίες εγνώρισα: την φτώχια και την ερωτική καταφρόνια.» Ερωτευτείτε τη διανόηση που δεν δέχεται να πρωταγωνιστήσει, που δεν βγαίνει το μεσημέρι στη ΝΕΤ, που δεν μπερδεύει την μετριοπάθεια με τις ίσες αποστάσεις και την εξαθλίωση με το αναπόφευκτο. Τη διανόηση που πολεμά το αναπόφευκτο, που παθιάζεται, που καίγεται από αγάπη και αγωνία, που βρίσκει τη θέση της όταν ανάβει η μάχη. Τη διανόηση που φτύνει τον κόρφο της όταν την αποκαλείς διανόηση. Ερωτευτείτε τους τραγουδιστές που […]

Είμαι άτυχη; Δε νομίζω…

Είμαι άτυχη; Δε νομίζω…

είμαι χαρούμενη, ήρεμη, μάνα, σύζυγος, φίλη, κόρη και αδερφή. Και σύντομα θα γίνω και θεία! Αμα έχεις τόσους ρόλους, πώς να απέχεις από τη ζωή σου;

Αντίσταση

Αντίσταση

Το ακατόρθωτο επιχειρεί η ψυχή σ’ αυτή τη ζωή της πολυκατοικίας. Τη μέρα αντιστέκεται στο ασανσέρ, το βράδυ στις τηλεοράσεις. Και τα μεσάνυχτα -που εξαντλείται ο θάνατος- πληγώνει τα φτερά της στο φωταγωγό για λίγο παιδικό φεγγάρι. Χρίστος Λάσκαρης illustration: wocado – words can do  

Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται…

Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται…

picture quote by wocado Ο πολύτιμος χρόνος της Ωριμότητας Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ό,τι έχω ζήσει έως τώρα… Εχω πολύ περισσότερο παρελθόν παρά μέλλον… Αισθάνομαι όπως ένα παιδάκι που του έδωσαν ένα καλαθάκι κεράσια: τα πρώτα τα καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγα, άρχισε να τα γεύεται με βαθιά απόλαυση. Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά. Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, […]

Δε ζει κανείς χωρίς να φεύγει…

Δε ζει κανείς χωρίς να φεύγει…

Δεν ζει κανείς χωρίς να φεύγει και τ΄ αγάλματα ακόμη και αυτά τη νύχτα δραπετεύουν Επιμένω σ΄έναν άλλο κόσμο τον έχω τόσο ονειρευτεί, τόσο πολύ έχω σεργιανήσει μέσα του που πια είναι αδύνατο να μην υπάρχει. Δραπετεύσεις – Χρίστος Λάσκαρης  illustration: wocado – words can do    

Μια ολόκληρη στιγμή ευτυχίας!

Μια ολόκληρη στιγμή ευτυχίας!

Όμως να θυμηθώ την πίκρα, που δοκίμασα, Νάστιενκα;! Να σκοτεινιάσω, έστω και μια στιγμή, την ολόφωτη ευτυχία σου, να λυπήσω την ψυχή σου, βαρυγκομώντας, να την πικράνω με κρυφές τύψεις και να κάμω την καρδιά σου να πονάει σε στιγμές ευτυχισμένες, να μαράνω, έστω κι ένα απ’ αυτά τα τρυφερά λουλουδάκια, που έπλεξες στα μαύρα δαχτυλίδια των μαλλιών σου, όταν στάθηκες πλάι του στην εκκλησία. Ω! ποτέ! Ποτέ! Ας είναι πάντα αίθριος ο ουρανός σου, ας είναι φωτεινό κι ατάραχο το γλυκό σου χαμόγελο, ας είσαι ευλογημένη για κείνη τη στιγμή της αγαλλίασης και της ευτυχίας που χάρισες σε μια […]