το παιχνίδι με τις λέξεις, μου’ χει γίνει πλέον έξις.
φτιάχνω ρίμες, πνίγω ορέξεις, λύω εντός μου διενέξεις
κι έτσι ξεγελώ το χρόνο μέχρι νά’ρθει…
(;) για φαντάσου…
.
.
.
.
.
.
.
κι όμως, θα παίξω λίγο ακόμα…:
μέχρι να έρθει ή να χαθεί,
σ΄ονείρου χώμα να απλωθεί
ή σε ποτάμι να χυθεί
πιο διψασμένη, πιο πικρή,
ηδονικά οδυνηρή
η οικεία σκέψις.
