Μόνο αφήστε με μες στο όνειρο
Μόνο αφήστε με μες στο όνειρο,
γιατί εκεί κανένας δεν πεθαίνει.
Τάσος Λειβαδίτης
Μόνο αφήστε με μες στο όνειρο,
γιατί εκεί κανένας δεν πεθαίνει.
Τάσος Λειβαδίτης
Ν’ απομείνεις μόνος και ν’ αρχίζει να πλάθεις εσύ με μονάχα τη δύναμή σου, έναν κόσμο που να μην ντροπιάζει την καρδιά σου.
~Νίκος Καζαντζάκης
My dear friend—you who are voting yes tomorrow, I’m sorry I cannot share your point of view. I respect your opinion, but it brings tears to my eyes, a herald of the decline of values and ideas which you and I have been brought up with, all for the sake of the technocrats’ dominion. It pains me that my bank account is elevated to be the supreme good for which I should strive. It’s a distortion of reality and it crushes me. I do not accept that the big YES (to all the irrational and arrogant terms set by the creditors) […]
Φίλε μου αγαπημένε που θα ψηφίσεις αύριο ΝΑΙ… Λυπάμαι που δε μπορώ να συμμεριστώ την άποψή σου. Τη σέβομαι αλλά με κάνει και δακρύζω. Όπως με κάνει και δακρύζω η έκπτωση των αξιών και των ιδεών με τις οποίες μεγάλωσα -και μεγάλωσες- για χάρη μιας εξουσίας τεχνοκρατών. Με κάνει και σπαράζω η αναγωγή του τραπεζικού μου λογαριασμό, στο υπέρτατο αγαθό για το οποίο θα πρέπει να αγωνίζομαι. Και με συνθλίβει η διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Δεν αποδέχομαι ότι με το μεγάλο ΝΑΙ θα αποκατασταθεί η τιμή και η αξιοπρέπειά μου. Ούτε ότι θα ζήσω καλύτερα. Γιατί, κατ’ εμέ, αξιοπρεπής δεν […]
Πέντε χιλιοδιαβασμένα ποιήματα του Κ.Π. Καβάφη που βρίσκω πως είναι πιο επίκαιρα από ποτέ, εν όψει του αυριανού διλήμματος στο οποίο καλούμαστε να τοποθετηθούμε. Che fece …. il gran rifiuto Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Οχι να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τό ‘χει έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του. Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι, όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει εκείνο το όχι — το σωστό — εις όλην την ζωή του. (Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος […]
Αυτός ο κόσμος δε θ’ αλλάξει ποτέ… Τα όσα φαιδρά και τραγικά συνάμα διαδραματίζονται σ’ ετούτη δω την εποχή, δυστυχώς έχουν ξανασυμβεί τόσες φορές στην ιστορία με μικρές παραλλαγές και διαφορετικές ‘αμφιέσεις’… Αναπόφευκτα, μόνο μια φράση κ μια μελωδία μου φέρνουν στο νου… Μερικές φορές δεν ξέρω: να το παλέψω ή να εγκαταλείψω; Υπάρχουν τόσο όμορφα πράγματα να δεις, να ζήσεις, να μυρίσεις, να αγγίξεις, να αφουγκραστείς. Υπέροχες ψυχές να γνωρίσεις, μοναδικές πράξεις να θαυμάσεις… Και μετά, έρχονται όλα αυτά τα φαιδρά. Όλα αυτά τα δυσοίωνα, τα άσχημα, τα επαχθή και τα απεχθή… Κενές φράσεις, πομπώδεις λόγοι, ανίερες πράξεις, εθνικές […]
«Ιδιωτικοποιήστε τα πάντα, ιδιωτικοποιήστε τη θάλασσα και τον ουρανό, ιδιωτικοποιήστε το νερό και τον αέρα, ιδιωτικοποιήστε τη Δικαιοσύνη και το Νόμο, ιδιωτικοποιήστε και το περαστικό σύννεφο, ιδιωτικοποιήστε το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευσή τους σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε». ~Ζοζέ Σαραμάγκου “Privatize everything, privatize the sea and […]
Τελικά πάντα φταίνε οι άλλοι; Οχι ΠΑΝΤΑ, αλλά αρκετές ή έστω μερικές φορές. Με κανένα τρόπο δε θα αναλάβω την ευθύνη για την άνοδο της ΧΑ. Την πρώτη φορά άντε ίσως κ να τη συγχωρείς λόγω πιθανολογούμενης άγνοιας.. τη δεύτερη όμως όχι. Αυτή την ευθύνη την έχουν οι άλλοι. Αυτοί που την ψήφισαν αλλά κ αυτοί που την έθρεψαν. Που την έβγαλαν κάτω απο το φουστάνι τους όπου την είχαν κρυμμένη κ την άφησαν να μεγαλώσει μόνη της. Ούτε θα αναλάβω την ευθύνη για το ξεπούλημα της περιουσίας της χώρας -που νόμιζα η ηλίθια ότι ήτανε δικιά μου χώρα, για […]