Καληνύχτα Κεμάλ. Αυτός ο κόσμος δε θ’ αλλάξει ποτέ…

Καληνύχτα Κεμάλ. Αυτός ο κόσμος δε θ’ αλλάξει ποτέ…

Αυτός ο κόσμος δε θ’ αλλάξει ποτέ… Τα όσα φαιδρά και τραγικά συνάμα διαδραματίζονται σ’ ετούτη δω την εποχή, δυστυχώς έχουν ξανασυμβεί τόσες φορές στην ιστορία με μικρές παραλλαγές και διαφορετικές ‘αμφιέσεις’… Αναπόφευκτα, μόνο μια φράση κ μια μελωδία μου φέρνουν στο νου… Μερικές φορές δεν ξέρω: να το παλέψω ή να εγκαταλείψω; Υπάρχουν τόσο όμορφα πράγματα να δεις, να ζήσεις, να μυρίσεις, να αγγίξεις, να αφουγκραστείς. Υπέροχες ψυχές να γνωρίσεις, μοναδικές πράξεις να θαυμάσεις… Και μετά, έρχονται όλα αυτά τα φαιδρά. Όλα αυτά τα δυσοίωνα, τα άσχημα, τα επαχθή και τα απεχθή… Κενές φράσεις, πομπώδεις λόγοι, ανίερες πράξεις, εθνικές […]

Ιδιωτικοποιήστε τα πάντα

Ιδιωτικοποιήστε τα πάντα

«Ιδιωτικοποιήστε τα πάντα, ιδιωτικοποιήστε τη θάλασσα και τον ουρανό, ιδιωτικοποιήστε το νερό και τον αέρα,  ιδιωτικοποιήστε τη Δικαιοσύνη και το Νόμο,  ιδιωτικοποιήστε και το περαστικό σύννεφο,  ιδιωτικοποιήστε το όνειρο,  ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευσή τους σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε». ~Ζοζέ Σαραμάγκου “Privatize everything, privatize the sea and […]

Τελικά πάντα φταίνε οι άλλοι;

Τελικά πάντα φταίνε οι άλλοι;

Τελικά πάντα φταίνε οι άλλοι; Οχι ΠΑΝΤΑ, αλλά αρκετές ή έστω μερικές φορές. Με κανένα τρόπο δε θα αναλάβω την ευθύνη για την άνοδο της ΧΑ. Την πρώτη φορά άντε ίσως κ να τη συγχωρείς λόγω πιθανολογούμενης άγνοιας.. τη δεύτερη όμως όχι. Αυτή την ευθύνη την έχουν οι άλλοι. Αυτοί που την ψήφισαν αλλά κ αυτοί που την έθρεψαν.  Που την έβγαλαν κάτω απο το φουστάνι τους όπου την είχαν κρυμμένη κ την άφησαν να μεγαλώσει μόνη της. Ούτε θα αναλάβω την ευθύνη για το ξεπούλημα της περιουσίας της χώρας -που νόμιζα η ηλίθια ότι ήτανε δικιά μου χώρα, για […]

Μην ακούς τι λένε, ο χρόνος μόνο χωρίζει…

Μην ακούς τι λένε, ο χρόνος μόνο χωρίζει…

Ανταμώσαμε φάγαμε, ήπιαμε, γελάσαμε φευγαλέα συναντήθηκαν τα  βλέμματα μας τόσες στιγμές αναδύονται μονάχα στις παύσεις σε όλα αυτά που δεν είπαμε μην ακούς τι λένε ο χρόνος μόνο χωρίζει ΠΗΓΗ: χαρτοπόλεμος artwork: wocado || words can do

Είμαι άτυχη; Δε νομίζω…

Είμαι άτυχη; Δε νομίζω…

είμαι χαρούμενη, ήρεμη, μάνα, σύζυγος, φίλη, κόρη και αδερφή. Και σύντομα θα γίνω και θεία! Αμα έχεις τόσους ρόλους, πώς να απέχεις από τη ζωή σου;

οι επτά εαυτοί

οι επτά εαυτοί

Οι Επτά Εαυτοί  Χαλίλ Γκιμπράν Στην πιο ήσυχη ώρα της νύχτας, καθώς ήμουν ξαπλωμένος και μισοκοιμισμένος, οι εφτά εαυτοί μου κάθισαν μαζί και έτσι κουβέντιαζαν ψιθυριστά. Ο Πρώτος Εαυτός: Εδώ, σε αυτόν τον τρελό, κατοίκισα όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς να κάνω τίποτα παρά να ανανεώνω τον πόνο του την ημέρα και να ξαναδημιουργώ την θλίψη του τη νύχτα. Δεν μπορώ να αντέξω άλλο την μοίρα μου, και τώρα επαναστατώ. Ο Δεύτερος Εαυτός: Η δικιά σου μοίρα είναι καλύτερη από την δικιά μου, αδελφέ, γιατί μου δόθηκε να είμαι ο χαρούμενος εαυτός αυτού του τρελού. Γελώ το γέλιο του και […]

παιχνίδι με τις λέξεις

παιχνίδι με τις λέξεις

το παιχνίδι με τις λέξεις, μου’ χει γίνει πλέον έξις. φτιάχνω ρίμες, πνίγω ορέξεις, λύω εντός μου διενέξεις κι έτσι ξεγελώ το χρόνο μέχρι νά’ρθει… (;) για φαντάσου… . . . . . . . κι όμως, θα παίξω λίγο ακόμα…: μέχρι να έρθει ή να χαθεί, σ΄ονείρου χώμα να απλωθεί ή σε ποτάμι να χυθεί πιο διψασμένη, πιο πικρή, ηδονικά οδυνηρή η οικεία σκέψις.