Η πρώτη κραυγή του ανθρώπου – Μενέλαος Λουντέμης
Η πρώτη κραυγή του ανθρώπου είναι κλάμα.
Από κει και πέρα οι άνθρωποι
ή παραμένουν άνθρωποι και κλαίνε
ή γίνονται τέρατα
και κάνουν τους άλλους να κλαίνε.
~Μ. Λουντέμης
Τα Σπουργιτάκια τ’ Απρίλη
Προσέχετε τα σπουργιτάκια τ’ απρίλη.
Μη νομίζετε πως είναι σαν τ΄άλλα
που παίζουν με τις ρόδες του αυτοκινήτου
και φεύγουν μισή στιγμούλα πριν τα πατήσουν.
Αυτά μένουν και σκοτώνονται..
~Κώστας Μόντης
>>>www.mikrosympan.com<<<
Χαράξου Κάπου Με Οποιονδήποτε Τρόπο – Οδ. Ελύτης
Χαράξου κάπου με οποιονδήποτε τρόπο και μετά πάλι σβήσου
με γενναιοδωρία…
~Οδυσσέας Ελύτης
Τα Ύψη Είναι Μόνο Της Καρδιάς
Η λογική άντε να σε οδηγήσει στα σίγουρα,
αλλά δε θα σε φτάσει ποτέ στα ανώτερα.
Τα ύψη είναι μόνο της καρδιάς.
~ Σοφία Θωμοπούλου
Μου αρέσουν οι άνθρωποι που ξέρουν να φεύγουν
Μου αρέσουν οι άνθρωποι που γελάνε δυνατά, που μιλάνε δυνατά, που αγαπάνε δυνατά, που κλαίνε λες και έσπασε κύμα, που φωνάζουν μέσα στους δρόμους, στις απειλές και στη ανοχή. Mου αρέσουν οι άνθρωποι με τα φωτεινά χαμόγελα και με τους σπασμένους φόβους. Οι άγριοι, οι αδέσποτοι, οι αδάμαστοι, οι πληγωμένοι, οι τρελαμένοι, οι χαοτικοί, οι σιωπηλοί, οι χρωματιστοί, αυτοί που αναζητούν τον ένα Νόμο. Mου αρέσουν οι άνθρωποι που ξέρουν να χάνονται μέσα σ’ ένα βλέμμα, σ’ ένα βιβλίο, σ’ ένα σώμα, σε μια ελπίδα, μέσα στο απόλυτο, μέσα στο μοιραίο. Mου αρέσουν οι άνθρωποι που ξέρουν να σέβονται όταν […]
Μόνο αφήστε με μες στο όνειρο
Μόνο αφήστε με μες στο όνειρο,
γιατί εκεί κανένας δεν πεθαίνει.
Τάσος Λειβαδίτης
Έναν κόσμο που να μην ντροπιάζει την καρδιά σου
Ν’ απομείνεις μόνος και ν’ αρχίζει να πλάθεις εσύ με μονάχα τη δύναμή σου, έναν κόσμο που να μην ντροπιάζει την καρδιά σου.
~Νίκος Καζαντζάκης
I will vote with the hand on my heart, NOT with the hand in my pocket
My dear friend—you who are voting yes tomorrow, I’m sorry I cannot share your point of view. I respect your opinion, but it brings tears to my eyes, a herald of the decline of values and ideas which you and I have been brought up with, all for the sake of the technocrats’ dominion. It pains me that my bank account is elevated to be the supreme good for which I should strive. It’s a distortion of reality and it crushes me. I do not accept that the big YES (to all the irrational and arrogant terms set by the creditors) […]