Author: μικρό σύμπαν

Μια ολόκληρη στιγμή ευτυχίας!

Μια ολόκληρη στιγμή ευτυχίας!

μικρό σύμπαν

Όμως να θυμηθώ την πίκρα, που δοκίμασα, Νάστιενκα;! Να σκοτεινιάσω, έστω και μια στιγμή, την ολόφωτη ευτυχία σου, να λυπήσω την ψυχή σου, βαρυγκομώντας, να την πικράνω με κρυφές τύψεις και να κάμω την καρδιά σου να πονάει σε στιγμές ευτυχισμένες, να μαράνω, έστω κι ένα απ’ αυτά τα τρυφερά λουλουδάκια, που έπλεξες στα μαύρα δαχτυλίδια των μαλλιών σου, όταν στάθηκες πλάι του στην εκκλησία. Ω! ποτέ! Ποτέ! Ας είναι πάντα αίθριος ο ουρανός σου, ας είναι φωτεινό κι ατάραχο το γλυκό σου χαμόγελο, ας είσαι ευλογημένη για κείνη τη στιγμή της αγαλλίασης και της ευτυχίας που χάρισες σε μια […]

οι επτά εαυτοί

οι επτά εαυτοί

μικρό σύμπαν

Οι Επτά Εαυτοί  Χαλίλ Γκιμπράν Στην πιο ήσυχη ώρα της νύχτας, καθώς ήμουν ξαπλωμένος και μισοκοιμισμένος, οι εφτά εαυτοί μου κάθισαν μαζί και έτσι κουβέντιαζαν ψιθυριστά. Ο Πρώτος Εαυτός: Εδώ, σε αυτόν τον τρελό, κατοίκισα όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς να κάνω τίποτα παρά να ανανεώνω τον πόνο του την ημέρα και να ξαναδημιουργώ την θλίψη του τη νύχτα. Δεν μπορώ να αντέξω άλλο την μοίρα μου, και τώρα επαναστατώ. Ο Δεύτερος Εαυτός: Η δικιά σου μοίρα είναι καλύτερη από την δικιά μου, αδελφέ, γιατί μου δόθηκε να είμαι ο χαρούμενος εαυτός αυτού του τρελού. Γελώ το γέλιο του και […]

πανσέληνος

πανσέληνος

μικρό σύμπαν

  Καλλιτέχνης: Χαρούλα Αλεξίου Συνθέτης: Χαρούλα Αλεξίου Στιχουργός: Χαρούλα Αλεξίου   Στην μέση ενός μικρού σπιτιού που ‘χω νοικιάσει το γέλιο ενός μωρού παιδιού με έχει αγκαλιάσει. Τα ζήτησα όλα απ’ τη ζωή μου, τα πλήρωσα με τη ψυχή μου να έχει ένα τόπο η καρδια πριν να γεράσει… Έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία είναι αλλιώτικη η σιώπη χωρίς παρέα. Δεν νοιώθω θλίψη, μα μου΄χει λείψει το κοριτσακι αυτό που αγάπησες τυχαία. Δεν νιώθω θλίψη, μα μου ‘χει λείψει το λάγνο ψέμα σου, που τα ‘κανε ολα ωραία. Είναι σκλήρο για μια γυναίκα να ‘ναι μόνη στο λέω τώρα […]

πολλαπλοί μετα-οργασμικοί οργασμοί…

πολλαπλοί μετα-οργασμικοί οργασμοί…

μικρό σύμπαν

  δεν ξέρω για σένα, εμένα πάντως, κάθε συνάντηση μαζί σου με αφήνει με ένα μόνιμο -λίγο ανήσυχο- χαμόγελο στα χείλη και με μια δυνατή φωτιά στο υπογάστριο… πολλαπλοί μετα-οργασμικοί οργασμοί… την ίδια στιγμή που τα ρούχα επιστρέφουν στην ιδρωμένη σάρκα την ίδια στιγμή θέλω να τα ξαναπετάξω στο πάτωμα… μα δεν τολμάω. σ’ αφήνω να φεύγεις, μη τυχόν και μου τρομάξεις πάλι. κι έτσι όπως φεύγεις αόριστα, τρομάζω εγώ, μ’ εκείνο το μετέωρο “τα λέμε” να μου τρυπάει με ερωτηματικά το μυαλό. η αγωνία κι η χαρά, μαύρη και κόκκινη κλωστή μπλεγμένες σε κουβάρι. άκρη δεν βρίσκω για να […]

παιχνίδι με τις λέξεις

παιχνίδι με τις λέξεις

μικρό σύμπαν

το παιχνίδι με τις λέξεις, μου’ χει γίνει πλέον έξις. φτιάχνω ρίμες, πνίγω ορέξεις, λύω εντός μου διενέξεις κι έτσι ξεγελώ το χρόνο μέχρι νά’ρθει… (;) για φαντάσου… . . . . . . . κι όμως, θα παίξω λίγο ακόμα…: μέχρι να έρθει ή να χαθεί, σ΄ονείρου χώμα να απλωθεί ή σε ποτάμι να χυθεί πιο διψασμένη, πιο πικρή, ηδονικά οδυνηρή η οικεία σκέψις.