πανσέληνος

πανσέληνος

  Καλλιτέχνης: Χαρούλα Αλεξίου Συνθέτης: Χαρούλα Αλεξίου Στιχουργός: Χαρούλα Αλεξίου   Στην μέση ενός μικρού σπιτιού που ‘χω νοικιάσει το γέλιο ενός μωρού παιδιού με έχει αγκαλιάσει. Τα ζήτησα όλα απ’ τη ζωή μου, τα πλήρωσα με τη ψυχή μου να έχει ένα τόπο η καρδια πριν να γεράσει… Έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία είναι αλλιώτικη η σιώπη χωρίς παρέα. Δεν νοιώθω θλίψη, μα μου΄χει λείψει το κοριτσακι αυτό που αγάπησες τυχαία. Δεν νιώθω θλίψη, μα μου ‘χει λείψει το λάγνο ψέμα σου, που τα ‘κανε ολα ωραία. Είναι σκλήρο για μια γυναίκα να ‘ναι μόνη στο λέω τώρα […]

πολλαπλοί μετα-οργασμικοί οργασμοί…

πολλαπλοί μετα-οργασμικοί οργασμοί…

  δεν ξέρω για σένα, εμένα πάντως, κάθε συνάντηση μαζί σου με αφήνει με ένα μόνιμο -λίγο ανήσυχο- χαμόγελο στα χείλη και με μια δυνατή φωτιά στο υπογάστριο… πολλαπλοί μετα-οργασμικοί οργασμοί… την ίδια στιγμή που τα ρούχα επιστρέφουν στην ιδρωμένη σάρκα την ίδια στιγμή θέλω να τα ξαναπετάξω στο πάτωμα… μα δεν τολμάω. σ’ αφήνω να φεύγεις, μη τυχόν και μου τρομάξεις πάλι. κι έτσι όπως φεύγεις αόριστα, τρομάζω εγώ, μ’ εκείνο το μετέωρο “τα λέμε” να μου τρυπάει με ερωτηματικά το μυαλό. η αγωνία κι η χαρά, μαύρη και κόκκινη κλωστή μπλεγμένες σε κουβάρι. άκρη δεν βρίσκω για να […]

παιχνίδι με τις λέξεις

παιχνίδι με τις λέξεις

το παιχνίδι με τις λέξεις, μου’ χει γίνει πλέον έξις. φτιάχνω ρίμες, πνίγω ορέξεις, λύω εντός μου διενέξεις κι έτσι ξεγελώ το χρόνο μέχρι νά’ρθει… (;) για φαντάσου… . . . . . . . κι όμως, θα παίξω λίγο ακόμα…: μέχρι να έρθει ή να χαθεί, σ΄ονείρου χώμα να απλωθεί ή σε ποτάμι να χυθεί πιο διψασμένη, πιο πικρή, ηδονικά οδυνηρή η οικεία σκέψις.    

η νύχτα μου…

η νύχτα μου…

Η νύχτα μου είναι σαν μια μεγάλη καρδιά που πάλλεται…

Τρεις και μισή το πρωί.

Η νύχτα μου δεν έχει φεγγάρι. Η νύχτα μου έχει μεγάλα μάτια που κοιτάζουν ένα γκρίζο φως που μπαίνει από τα παράθυρα.

εξημέρωσέ με…

Τι σημαίνει «εξημερώνω»; ρώτησε ο μικρός πρίγκηπας. – Είναι κάτι ξεχασμένο για τα καλά, τώρα πια, είπε η αλεπού. Αυτό σημαίνει «δημιουργώ δεσμούς». – Δημιουργώ δεσμούς; – Ναι, βέβαια, είπε η αλεπού. Για μένα ακόμα δεν είσαι παρά ένα αγόρι ολόιδιο με τα αλλά εκατό χιλιάδες αγοράκια. Και δε σε χρειάζομαι. Και ούτε εσύ με χρειάζεσαι. Για σένα δεν είμαι παρά μόνο μια αλεπού ίδια με άλλες εκατό χιλιάδες άλλες αλεπούδες. Αν όμως μ’ εξημερώσεις, θα χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο. Θα είσαι για μένα ο μοναδικός στον κόσμο. Θα είμαι για σένα μοναδική στον κόσμο. – Σε παρακαλώ, εξημέρωσέ […]